تقدیم به بهترین دوستم که عاشقانه دوستش دارم

کوچه ای را بود نامش معرفت*

مردمانش با مرام از هر جهت ....

سیل آمد کوچه را ویرانه کرد *

مردمش را با جهان بیگانه کرد....

هرچه در آن کوی بود از معرفت *

شست وبا خود برد سیل بی صفت ....

از تمام کوچه تنها یک نفر *

خانه اش ماند و خودش جست از خطر.....

رسم وراه نیک هرجا بود وهست*

از نهاد مردم آن کوچه است....

چونکه در اندیشه ، تو اینگونه ای*

حتم دارم بچه ی آن کوچه ای .....